Według podobnego projektu wybudowane wiele strażnic granicznych w Kotlinie Kłodzkiej, rozmieszczonych w strategicznych punktach przy granicy.

Po wojnie budynek pełnił funkcję przychodni. Mieszkał tu i przyjmował pacjentów lekarz. Po tym okresie została nam stara żeliwna waga lekarska. Później obiekt wszedł w posiadanie spółdzielni transportowej z Wrocławia i zorganizowano tu spółdzielczy ośrodek wczasowy dla pracowników i ich rodzin. Wówczas pokoje w domu podzielono wieloma ścianami na mniejsze, w piwnicy zbudowane wspólne prysznice. Na działce koło domu powstał budynek mieszczący kuchnię, jadalnię, pełniący też funkcję świetlicy. Wybudowano też wówczas trzy domki campingowe typu Brda oraz basen przeciwpożarowy. Ośrodek działał do lat 90.Przez wiele lat przez drzwi tego domu przewinęły się setki osób wypoczywających tu na wakacjach w pracowniczym ośrodku wczasowym. I niektórzy z nich czasem wracają tu po latach i z rozrzewnieniem opowiadają swoje historie związane z Jodłowem.
Potem dom nie przyjmował gości i mieszkał w nim stróż, pan Władek, który w piwnicy pod węglem trzymał butelki bimbru, którym handlował;) Jeszcze jakiś czas po kupieniu domu przez rodziców Doroty zdarzało się, że ktoś w potrzebie pukał wieczorem w okienko i chciał zakupić trunek;)

W roku 1994 rodzice Doroty kupili dom i przez kilka lat prowadzili tu bazę turystyczną Pod Trójmorskim Wierchem. Później jednak zamknęli dom dla gości i po jakimś czasie wyprowadzili się. Dom stał pusty przez kilka lat. Mieszkała tu tylko nasza Kicia, którą opiekowała się sąsiadka.

Po kilku latach stwierdziliśmy, że musimy pomóc rodzicom sprzedać ten dom, bo przecież nikt z naszej rodziny w nim nie będzie mieszkał, a już na pewno nie my! Przyjechaliśmy więc na dwa tygodnie wakacji aby wykosić chwasty porastające podwórko, odgruzować posesję i przygotować ją do sprzedaży. W czasie tych dwóch tygodni pobytu tutaj, patrząc z zupełnie nowej perspektywy- świeżo upieczonych rodziców – doceniliśmy możliwość wystawienia wózka z małym Emilkiem przed dom do ogrodu. Doceniliśmy codzienne spacery po nieskażonym terenie. Doceniliśmy krystalicznie czyste powietrze, co wówczas w naszym mieszkaniu w Tychach było nieosiągalnym marzeniem. Doceniliśmy powierzchnię domu, na której nie musimy się tłoczyć. I wtedy ten dom zaczął do nas mówić i przekonywać nas do jednej z  najbardziej słusznych decyzji w naszym życiu – abyśmy go pokochali i zaopiekowali się nim. I tak się stało. Dorota zadzwoniła do rodziców i oznajmiła, że już ma chętnych na dom i to właśnie jesteśmy  my. Rodzice zdecydowali się przekazać nam dom. To był najpiękniejszy prezent, jaki możemy sobie wymarzyć, choć dom jeszcze wtedy tak piękny nie był:)

Od 2017 roku mieszkamy tu na stałe z naszymi dziećmi i remontujemy nasz dom. Dla nas i dla Was. Zapraszamy Was, abyśmy dalej razem pisali historię tego niezwykłego miejsca.